ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းေလးတစ္ခုကို ၾကြားခ်င္လို႔ပါ - - - -

ႏွစ္သစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းအတြက္ ခ်ဳိျမိန္မႈေတြ ေပးႏိုင္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ႀကိဳးစားမႈေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းအတြက္ အားအင္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ၀မ္းနည္းမႈေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းအတြက္ လူသားခ်င္စာနာမႈကုိ ေပးႏုိင္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ျဖစ္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက က်ဆံုးမႈေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းကို ႏွိမ့္ခ်တတ္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခံယူတတ္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ေအာင္ျမင္မႈေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းအတြက္ စိတ္အားတက္ၾကြမႈေတြ ျဖစ္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းအတြက္ ႏွစ္သိမ့္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြကို ေပးႏိုင္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈေတြက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းရဲ႕လုိအပ္ခ်က္မ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက စိတ္အားထက္သန္မႈမ်ားက ႏွစ္သစ္မွာ မင္းေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့မနက္ျဖန္ကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစ။

ႏွစ္ေဟာင္းက ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ ႏွစ္သစ္မွာ မနက္ျဖန္ထက္ပုိေကာင္းတဲ့ေန႔တစ္ေန႔ကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါေစ။

ၾကြားခ်င္လို႔ တင္လိုက္တာလည္းပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ စိတ္ကူးေလး လွတာကိုလည္း ေဖာ္ျပခ်င္တယ္။ သူဆိုတာက ဇင္မင္းေဆြတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္ပါ။ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းေတြကို လက္ခံရခဲ့တဲ့အထဲမွာ သူ႔စိတ္ကူးေလး ထူးဆန္းေနတာေလးကို သေဘာက်သြားလို႔ တင္ျပရျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္းအမ်ားစုဟာ ႏွစ္သစ္ရဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ႏွစ္သစ္ကိုပဲ အားျပဳလို႔ ေရးဖြဲ႔ ဆုေတာင္းၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔စိတ္ကူးေလးက ႏွစ္ေဟာင္းက အားနဲ႔ ႏွစ္သစ္မွာ ေလာင္းႏိုင္ေစဖို႔ ႏွစ္ေဟာင္းနဲ႔ ႏွစ္သစ္ကို ယွဥ္တြဲလို႔ ေရးဖြဲ႔ ဆုေတာင္းထားတာပါ။

Ten Tips for 2010!

1. Stay out of trouble..

2. Aim for greater heights.

3. Stay focused on your job.

4. Exercise to maintain good health.

5. Practice team work..

6. Rely on your trusted partner to watch your back. Take your time trusting others.

7. Save for Rainy Day.

8 . Rest and Relax

9. Always take time to smile.

10.. Realize that nothing is impossible.

ႏွစ္သစ္မဂၤလာမွာ ၂၀၁၀အတြက္ ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုေသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္ေသာ၊ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၿပီး ဆႏၵနဲ႔ ဘ၀ တထပ္တည္း က်ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ေတာင္းဆုျပဳလိုက္ပါတယ္။

2009 Diary

၂၀၀၉ကို ႏႈတ္ဆက္လို႔ ၂၀၁၀ ကို ႀကိဳဆိုေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ၂၀၀၉ရဲ႕ မွတ္တမ္းေလးတစ္ခုကို ဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာေလး ေပၚမွာ ဖန္တီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို diary ေရးဖို႔ကို ကိုဇီး႐ိုးရဲ႕ ဘေလာ့ကို သြားလည ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ကူးေလးရခဲ့တာပါ။ လူတိုင္းအတြက္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္စီရဲ႕ ကုန္ဆံုးမႈေတြမွာ ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္လို႔ ဘာေတြ မလုပ္ျဖစ္ေသးတာလဲ။ ဘာေလးေတြ လုပ္ခ်င္ေနေသးတာလဲ စသည္ျဖင့္ မိမိရဲ႕ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေလး ေတြကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ထားတာ ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ လူတိုင္းေရးသင့္တဲ့ ပိုစ့္တစ္ခုျဖစ္တယ္ လို႔လည္း ခံစားမိပါတယ္။ (ေအာက္မွာ ခပ္မ်ားမ်ားေလး tag လိုက္ပါဦး မယ္။ ေရးလေရာ့ --- တေထာႀကီး)

စတင္ပါၿပီ ၂၀၀၉ ဒိုင္ယာရီ ----

ဇန္န၀ါရီ - ၂၀၀၉ ရဲ႕ ပထမဆံုးလမွာ မွတ္မွတ္ရရ အလုပ္ေတြ မ်ားေနရပါတယ္။ ဘာေတြ လုပ္ေနရလဲဆိုေတာ့ Capacity Building သင္တန္းတစ္ခုအတြက္ လုပ္ကိုင္ေနရင္း သင္ခန္းစာေတြကိုလည္း ေကာင္းမြန္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေနရင္းဆိုေတာ့ အလုပ္မ်ားပါတယ္။ ဒီသင္တန္းေလးကို ၂၀၀၈ ဇြန္လမွာ စတင္ျဖစ္ၿပီး သက္တမ္း ေျခာက္လေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ အေတာ္ေလးလည္း အရွိန္ရလာေတာ့ တစ္ပတ္ရက္တို သင္တန္းေလးကေန ႏွစ္လသင္တန္းအျဖစ္ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လာမယ့္ ဇြန္လမွာ ဗီယက္နမ္မွာ သြားဖတ္ ရမယ့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလ်ာ့ခ်ေရးႏွင့္ လူမႈဖူလံုေရး စာတမ္းေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စတင္ၿပီး အလုပ္႐ွဳပ္ ေနရတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ လက္ေတြ႕စီးပြားေရး သီအိုရီကို ခိုင္းရင္း သင္ေပးတဲ့ ကိုဇီး႐ိုးရဲ႕ ဖိုး၀ကို မသြားရေတာ့လို႔ပါ။ ႏို႔မို႔ဆို လူလည္း ေမေျခာက္ဖံုက အေမေခၚရေလာက္ေအာင္ ဆံပင္ေတြျဖဴသြား ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုဇီး႐ိုးရဲ႕ ခပ္ျပင္းျပင္း drive ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး တိုးတက္ခဲ့ရပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ - ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္ေတြ ႐ွဳပ္ေကာင္းေနဆဲပါ။ ဒီလမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အၾကံအစည္တစ္ခုကို ဆင္ၾကံ ႀကိတ္ၾကံ ေနမိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ရန္ကုန္ေျပာင္းေ႐ႊ႔ အေျခခ်ေရးဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မဟာရည္မွန္းခ်က္ႀကီးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ပထမဆံုးလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေလး ရာႏႈန္းျပည့္ကို ရန္ကုန္ေခၚထားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါပဲ။ ဆင္ၾကံလို႔ ေျပာရ တာေတာ့ မည္သူ႔ကိုမွ ဖြင့္တိုင္ပင္ျခင္း လည္း မရွိဘဲနဲ႔ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အကုန္လံုးတာ၀န္ယူၿပီး ဒီမွာေခၚထားႏိုင္ဖို႔ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ႀကိဳးစား ေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို နယ္ၿမိဳ႕ေလးက လာရတဲ့သူေတြအတြက္ ရန္ကုန္စရိတ္က ႀကီးလြန္းလွပါတယ္။ ေက်ာခ်ဖို႔ တစ္ေနရာအတြက္ အေတာ္စဥ္းစားရပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း လံုျခံဳေရးက လည္း စဥ္းစားရေသးတယ္ ကလား။ အေတာ္ ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းတုန္းက အေဒၚအိမ္မွာ ကပ္ေန၊ ကပ္စား ကပ္ေျမာင္လုပ္ၿပီး ရွာလို႔ ရတဲ့ ပိုက္ပိုက္ေတြ အကုန္စုခဲ့တာေလ။ သူ႕ကို ေခၚေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး အကုန္လံုး ထည့္ၿပီး တြက္ခ်က္စဥ္းစားရျပန္ပါၿပီ။

မတ္လ - အလုပ္႐ွဳပ္မႈေတြ အဆံုးမသတ္ေသးပါဘူး။ ဗီယက္နမ္သြားၿပီး စာတမ္းဖတ္ပြဲကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေလး လုပ္ေနရၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြစုရ။ လူကယ္ျပန္ေျပးရ။ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ ေျပးရ။ မိခင္နဲ႔ ကေလးလည္း ေျပးရ။ ဟိုေျပး ဒီေျပးနဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြ ေတာင္း။ စာတမ္းကိုေရး။ စာတမ္းႀကီးႀကပ္သူကို ပို႔။ သူကမႀကိဳက္လို႔ ျပန္ျပင္ရ။ သူေျပာတာ ကိုယ့္ဘက္က လက္မခံႏိုင္လို႔ ျငင္းရ. သတ္ရနဲ႔ အေတာ္ကို အလုပ္႐ွဳပ ္ပါတယ္။ စာတမ္း ႀကီးႀကပ္တဲ့သူက ဗိုလ္မသာဆိုတယ္ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အခ်က္အလက္ ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေတာင္ ပိုသိပါေသးတယ္။ သူ႔နာမည္က Kate Carrolတဲ့။ ActionAid ရဲ႕ Knowledge Initiative ကပါ။ အရမ္းကိုေတာ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ တယ္လီကြန္႔ဖရင့္ကလည္း ႏွိပ္စက္ေသးတယ္။ အုပ္စုလိုက္ တဲ့။ တစ္ေယာက္ခ်င္းတဲ့။ ျမန္မာျပည္က ဆိုရင္ ဖဲ့မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားသလား မသိေလာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ ကပ္သီးကပ္သပ္ ေမးခြန္းေတြ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း official စာအုပ္ႀကီးေတြ ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး ျပန္ၿဖီးနဲ႔ ေတာ္ေတာ့္ကို ေခါင္းေျခာက္ရပါတယ္။ ေနာက္မွပဲ အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးပါေတာ့မယ္။ မတ္လရဲ႕ ၂၀ရက္ေန႕မွာ ရာႏႈန္းျပည့္ကို ငါတာ၀န္ယူတယ္။ နင္လာခဲ့ေတာ့ ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္ လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ပိုၿပီး ခ်ာလပတ္ရမ္းေတာ့တာပဲ။ မတ္လထဲမွာ စြန္႔စြန္႔စားစားဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုလည္းခ်ျဖစ္ပါ ေသးတယ္။ ဒီႏွစ္ ၂၀၀၉ ကစလို႔ ဆယ္တန္းဂိုက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ကတည္းက စာသင္ခဲ့လို႔ အဲဒီအပိုင္းမွာ အေတာ္ေၾကညက္ ေနေပမယ့္လည္း ဆယ္တန္းမွာတင္ အဆံုးမသတ္ႏိုင္လို႔ ၀င္ေငြ ေကာင္းတဲ့ ဒီအလုပ္ကို ႐ူးမိုက္စြာ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈မွာ သင္ေပးေနတဲ့ စာသင္သားေတြကိုလည္း `ဒီႏွစ္မွာ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၿပီး ေအာင္ ေအာင္ေျဖ။ ေနာင္ႏွစ္လံုး၀ မသင္ေတာ့ဘူး။ ေအာင္လည္း မဆက္သြယ္နဲ႔။ ႐ွံဳးလည္း မဆက္သြယ္နဲ႔´ လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး အဓမၼစာႀကိဳးစားခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္တတ္လို႔ သူတို႔လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ႀကိဳးစားရွာပါတယ္။ အားလံုးပဲ စာေမးပြဲကို ေကာင္းမြန္စြာ ေျဖႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးျပန္ၿပီေပါ့ တစ္ဇာတ္လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဧၿပီလ - ၁ရက္ေန႕မွာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အေဒၚအိမ္ကေန အေဆာင္ကို ေျပာင္းခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ ကပ္စားရင္ ေတာ္ေသးတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ အားနာလာလို႔ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ ဆင္မင္းေစ်းနားကို ေျပာင္းခဲ့တယ္။ အိမ္ေထာင္အသစ္တည္သလိုပဲ။ အိုး၊ ခြက္၊ ပန္းကန္ကအစ အားလံုးကို လိုေတာ့တာပဲ။ လိုတာေလးေတြ ျဖည့္လိုက္ ေနလိုက္ရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္႐ွဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ စာတမ္းကိုလည္း လံုးပမ္းရေသးတယ္။ ဇြန္လဆန္းမွာ ဖတ္ရမယ့္ စာတမ္းမို႔ ေမလလယ္မွာ လက္စသတ္ရပါေတာ့မယ္။ အဲဒီေတာ့ သမ၀ါယမကလုပ္တဲ့ Microfinance Program တစ္ခုမွာ သြားၿပီး အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္၊ ေဒတာေတြေကာက္နဲ႔ တစ္ေနကုန္ ေနပူထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါအျပင္ အေဒၚအိမ္မွာ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ရေတာ့ ခ်က္ေရး ျပဳတ္ေရး မကၽြမ္းက်င္တာေၾကာင့္ မီးလန္႔လို႔ ရပ္ကြက္ ႐ံုးေရာက္။ မီးသတ္မွာ ဒဏ္ေၾကးေဆာင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ရင္ထိတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အိမ္ရွင္ကလည္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔ထြင္းဆိုသလို ျဖစ္သြားလို႔ လက္မခံခ်င္ ေတာ့ဘူးတဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ေတာင္းပန္၊ ငိုျပလိုက္ေတာ့ ဆက္ေနလို႔ ရသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ေမလ - ထူးထူးျခားျခားေတာ့ မရွိပါဘူး။ အ႐ွဳပ္ေတြပဲ ဆက္လုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ရာႏႈန္းျပည့္ကိုလည္း ရန္ကုန္နဲ႔ ရင္းႏီွးသြားေအာင္၊ ရန္ကုန္အထာေလးေတြလည္း ညက္သြားေအာင္ သင္တန္းအခ်ိဳ႕ တက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီလေတြ အတြင္းမွာ ရာႏႈန္းျပည့္က ရန္ကုန္ကို ေရာက္စဆိုေတာ့ လႊတ္ကိုလည္ေတာ့တာပဲ။ (သူက ဘယ္ေနရာ မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေပါင္းအသင္း ေပါပါတယ္)။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနႏွင့္ဦး ေပါ့။ ငါအားေတာ့မွာ lesson ေပးမယ္ ဆိုၿပီး ေတးထားလိုက္ ပါတယ္။ သူကလည္း တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ အားငယ္လို႔ထင္ပါရဲ႕။ ပုသိမ္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အတူလာေနဖို႔ စည္း႐ံုးတာ အဲဒီကေလးမေလးလည္း လာေနျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ႏွယ့္ရွိစ။ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ေလာင္းေက်ာ္သြား ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနႏွင့္ဦးလို႔ ထပ္ေတးထားလိုက္ပါတယ္။

ဇြန္လ - ဇြန္လ ၁ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး ျပည္ပခရီးစဥ္ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံကတဆင့္ ဗီယက္နမ္ကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ဟႏြိဳင္းၿမိဳ႕ကို ညေန ေျခာက္နာရီခြဲေလာက္မွာ ေလယာဥ္ဆိုက္ ပါတယ္။ ဗီဇာေတြလုပ္၊ လာႀကိဳတဲ့သူနဲ႔အတူ အျခားႏိုင္ငံက colleagues ေတြကို ေစာင့္နဲ႔ ဟိုတယ္ကို ၈နာရီခြဲေလာက္မွ ေရာက္ပါတယ္။ သတိျပဳမိတာက ဟႏြိဳင္းက ရန္ကုန္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး တူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းေဖာ္က က်ဴးဘားႏိုင္ငံကပါ။ အသက္ေလးဆယ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ ဒီ field ထဲမွာ လုပ္ေနတာ အေတာ္ၾကာလို႔ ေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းက်င္ေနပါၿပီ။ စာတမ္း ဖတ္ၿပီး အျခားေသာ ေလ့လာေရးမ်ား၊ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး South-South Youth Meeting ရဲ႕ Statement တစ္ေစာင္ကို ေဆြးေႏြးၿပီး အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ေတြ ဆက္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္ေရာက္ၿပီး ကိုဇီး႐ိုးနဲ႔လည္းေတြ႔ၿပီး စကားေတြ ေျပာျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဒီလမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေငြေရးေၾကးေရး ေတာ္ေတာ္ ၾကပ္တည္းပါတယ္။ စာတမ္းက ဆုရတဲ့ပိုက္ဆံရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံရယ္ေပါင္းၿပီး အရမ္းလိုခ်င္ ေနတဲ့ ပစၥည္းႏွစ္ခု၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုက ASUS X 82Q Laptop ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက Sony က Cyber Shot တစ္ခုပါ။ ပိုက္ပိုက္ေတြက တက္တက္ကို ေျပာင္သြားပါတယ္။ အျပန္ခရီးမွာေတာင္ သံုးစရာ မရွိေတာ့လို႔ သု၀ဏဘူမိေလဆိပ္မွာ Transit နားတုန္း အလကားေပးျမည္းတာေတြ လိုက္စားၿပီး ဗိုက္ျဖည့္ခဲ့ရပါတယ္။

ဇူလိုင္လ - ထူးျခားျဖစ္စဥ္မရွိပါ။ သူမ်ားအက်ိဳးေတြ လိုက္ေဆာင္ရင္း အ႐ွဳပ္ေတြ လုပ္ေနပါတယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့ လုပ္သက္ကေလး အတြင္းမွာ ခင္မင္မိတဲ့သူေတြလည္း အေတာ္မ်ားလာတဲ့အတြက္ အဆက္အသြယ္ေလးလည္း နည္းနည္း ရလာပါတယ္။ အလုပ္ရွာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ နီးစပ္ရာမွာ ဟိုခ်ိတ္၊ ဒီခ်ိတ္လုပ္ေပးေနပါတယ္။ အဲ ေနာက္တစ္ခုက ရာႏႈန္းျပည့္ကိုလည္း စၿပီး က်ပ္ေနပါတယ္။

ၾသဂုတ္လ - ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ထြက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီလိုေတာ္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ ေဒါက္တာ၀ါ၀ါေမာင္လည္း ရာထူးတိုးၿပီး ေနျပည္ေတာ္ ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ခံစားရပါတယ္။ တီခ်ယ္က ေျပာပါတယ္။ ညည္းဘာမွ ေၾကာက္မေနနဲ႔။ ဆက္လုပ္တဲ့။ ငါလည္း ေနျပည္ေတာ္ကေန ဆက္သြယ္ေနမယ္တဲ့။ တီခ်ယ္က ေျပာတဲ့ အတိုင္းကို လုပ္ပါတယ္။ ယေန႔အထိ ဆက္သြယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာဖို႔ေတြ ေပးေနတုန္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္က ထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေပမယ့္ ယေန႔အထိ မေအာင္ျမင္ေသးပါ။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ ၾကားသံုးၾကား ၀င္မိလို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ညစ္ရမယ့္ ၾကားေတြထဲလည္း ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီလထဲမွာ စိတ္႐ွဳပ္လို႔ ကိုဇီး႐ိုးကို ေခၚၿပီး ေခါင္းပူပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အကိုက မုန္႔လိုက္ေကၽြးၿပီး စိတ္ညစ္ေျဖ ေပးပါတယ္။ ဒီလထဲမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဟံသာရိပ္မြန္ထဲက အခန္းတစ္ခန္းကို ငွားေန ျဖစ္တာပါ. အေဆာင္ေနတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုလြတ္လပ္သြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၾသဂုတ္လ ကုန္ခဲ့ရပါတယ္။

စက္တင္ဘာလ - ဒီလကစၿပီး ပိုက္ပိုက္စုေတာ့လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လွမ္းၿပီးသတိေပးပါတယ္။ ၂၀၀၉ ကုန္တဲ့အထိ အခင္ဆံုး၊ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္ဆက္တိုက္္ မဂၤလာေဆာင္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ကုန္သြားပါတယ္။ ဒီလထဲမွာ ေမာင္ေကာင္းရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ STI မွာ Lecturer လုပ္ဖို႔ ဆက္သြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ တီခ်ယ္ႀကီး ေဒၚလွျမင့္က ကၽြန္ေတာ့္ကို Taxi ေပၚမွာ အင္တာဗ်ဴးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ We will let you know လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ STI မွာ Warehouse Management အတန္းကို သင္ခြင့္ရ ပါတယ္။ အတန္းက ႀကီးေတာ့ သင္တန္းသားေတြကလည္း လက္ေတြ႕မွာ ေတာ္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္ေနေတာ့ သူတို႔ကို သင္ဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္စာေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အင္တာနက္ထဲလည္း ေတာ္ေတာ္ ရွာေဖြခဲ့ပါတယ္။ You Tube ကိုလည္း ကၽြမ္းကၽြမ္း က်င္က်င္ Download လုပ္ႏိုင္သြားပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြရဲ႕ Warehouse ေတြကိုလည္း သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ STI က ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ Good Playing Ground တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ ပါတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔လည္း ေကာင္းသလို ေပ်ာ္ဖို႔လည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလေတြထဲမွာ Regent Business Academy မွာ စာသင္ဖို႔လည္း ခ်ိတ္ေနပါၿပီ။ ဒီလထဲမွာ ရာႏႈန္းျပည့္လည္း MRTV 4 က TV Guide မွာ အလုပ္ရသြားပါတယ္။ ကိုအတီးရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ လုပ္ရတာပါ။ သူလည္း အဲဒီမွာ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လည္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္သက္သာသြားပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ - အတန္းသစ္ေတြမွာ စာသင္ဖို႔ေတြ လံုးပမ္းေနပါတယ္။ သင္ခန္းစာေတြ ကိုယ္တိုင္ျပင္ ေရးဆြဲပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ On Job Training တဲ့။ Executive Level တဲ့. တီခ်ယ္၀ါခိုင္းလို႔ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္. ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ စာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရႊပါရမီ အထူးကုေဆးခန္းက ၀န္ထမ္းေတြကို Capacity Building Training သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕မသိတာေတြကို ကိုဇီး႐ိုးကို လွမ္းၿပီး ေမးပါတယ္။ မၿငီးမျငဴေျဖ ေပးပါတယ္။ ေအာက္တိုဘာလည္း လံုးခ်ာလည္ရင္း ကုန္သြားပါတယ္။

ႏို၀င္ဘာ - ႏို၀င္ဘာလည္း ဒီလိုပါပဲ. စာသင္ရင္းပဲ ကုန္ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ၾကံဳတုန္းၾကြားဖို႔ ရွိပါတယ္။ ကိုဇီး႐ိုးဆီက အီးဘြတ္ ၈၀၀ ေက်ာ္ကို မုန္႔နဲ႔ လဲခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး အေထာက္အကူရပါတယ္။ လိုခ်င္တဲ့သူရွိရင္ ဆက္သြယ္ပါ. အျမတ္ရရင္ မုန္႔နဲ႔ ထပ္လဲပါ့မယ္။

ဒီဇင္ဘာ - ဒီဇင္ဘာလဆန္းမွာ ခရီးတစ္ခုသြားမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုသိမ္က မိဘေတြကုိ ေခၚၿပီး က်ိဳက္ထီး႐ိုး ဓမၼခရီးစဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္ပို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ မိသားစုလိုက္သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပထမဆံုး ေသာ ခရီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာ ဆိုတာထက္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ခဲ့ရတာက ပိုပါတယ္။ မိဘႏွစ္ပါး က်ိဳက္ထီး႐ိုး ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ ကုသိုလ္ယူေနတဲ့ပံုေတြက မ်က္လံုးထဲက မထြက္ႏိုင္ေအာင္ပါ။ သန္းေဌးနဲ႔ေရာင္းရင္း ဘုရားဖူးကား ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ၀န္ေဆာင္မႈေကာင္းပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာ ခရီးစဥ္ တစ္ခုပါ။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမႀကီးကို ေဆးခန္းျပခဲ့ရပါတယ္။ ပုသိမ္မွာ ေခ်ာ္လဲတာကို ေဆးခန္းမျပဘဲနဲ႔ ထားခဲ့တာ တစ္လခြဲေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒီေရာက္ေတာ့ အရြတ္ျပဲတယ္။ ေသြးယိုတယ္ဆိုၿပီး ခြဲစိတ္မႈ လုပ္ရမယ္ ဆုိလို႔ လန္႔ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၈လမ္းက ေဒါက္တာမင္းေဇာ္ ေဆးခန္းမွာ သြားျပေတာ့ အဆင္ေျပသြား ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၀မွာ MyanmarING ရဲ႕ 2nd Camp မွာ The Role of ICT in Povert Reduction, Necessary But Insufficient ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတမ္းဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၂ရက္ေန႔မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ျပတ္ျပတ္သားသားခ်လို႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာရွိပါတယ္။ ေခါင္းလည္းပူပါတယ္။ စိတ္လည္း ပူပါတယ္။ ဘာလဲ ဆိုတာေတာ့ ၂၀၁၀ ဒိုင္ယာရီမွာ ဖတ္႐ွဳပါ။ ခရစ္စမတ္အားလပ္ရက္ေတြမွာ အိမ္မွာ နားလို႔ အားေမြးပါတယ္။ ဘေလာ့ေရးဖို႔ စာစုပါတယ္။ ဘုရား၊ တရားလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေခါင္းပူရမွာေတြကို ႀကိဳတင္ အားျဖည့္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဒီဇင္ဘာလည္း ကုန္ဆံုးခဲ့လို႔ ၂၀၁၀ ေရာက္ပါၿပီ၊ ၂၀၀၉ ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ရင္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြ ရွိေပမယ့္ စိတ္ေက်နပ္မႈေတာ့ မရခဲ့ပါဘူး။ လုပ္ခဲ့ရတာေတြ၊ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့စာေတြ မ်ားေပမယ့္ မမွတ္မိသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၂၀၀၉ ထဲမွာ ေ၀းသြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရပါတယ္ (ျဖဴ၊ ဧပရယ္၊ ေဘးေဘး၊ ယဥ္ယဥ္ အမ်ားႀကီးပဲ ျပန္ဆံုပါတယ္) ။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လာမယ့္ ၂၀၁၀ အတြက္ အားေမြးရင္း ၂၀၀၉ ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

တကယ္ခင္လို႔ tag လိုက္ပါတယ္။ ေရးေပေတာ့ ၂၀၀၉ မကုန္ခင္ ---
၁။ ကိုဇီး႐ိုး
၂။ ပန္းပြင့္
၃။ ျဖဴစင္သူ
၄။ ခ်စ္အိမ္ငယ္
၅။ မသီရိ

ခ်စ္ခဲ့ရေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား (၂)

အတူတူလုပ္ေနဆဲ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား

အတူတူလုပ္ေနတဲ့ အစ္မေတြ၊ အစ္ကိုေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း မေျပာခင္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ပတ္၀န္းက်င္ကေလးကလည္း အေတာ္ခ်စ္စရာေကာင္းေၾကာင္းေလးလည္း ၾကြားလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ တစ္ဦး အေပၚ တစ္ဦးမနာလိုျခင္းကင္းတဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ား၊ နားလည္မႈမ်ား၊ စာနာမႈမ်ား ျဖင့္ ဖြဲ႔ေႏွာင္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးမားတဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေႏြးေထြးတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ေလးလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

ပထမဆံုးေျပာရမယ့္သူက မေက

မေက ဆိုတာက အားလံုးထဲမွာ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ေပါ့။ သူ႔ကို ခ်စ္မိတာက ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမ်ားေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးရင္ `သမီး ညီမေလးေလ´ လို႔ အျမဲေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို စာနာတတ္သူျဖစ္လို႔ပါပဲ။ မိုင္ႏႈန္းျမင့္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္အဟုန္ကို သိသိသာသာေလး ေလ်ာ့က်သြားေအာင္ ဘ၀ေပး ဥပမာေလးေတြနဲ႔ သင္ၾကားေပးတတ္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ဆီက သင္ယူျဖစ္ခဲ့တာေလးက `ေရာင့္ရဲတတ္တဲ့ စိတ္´ ေလးပါပဲ။ မေကေၾကာင့္ပဲ အခ်ိဳ႕ေသာ စိတ္ထားေလးေတြ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္မွာ အႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အစ္မအရင္း တစ္ေယာက္ ေကာက္ရသလိုပါပဲ။ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားေရာက္မွ ေတာ္ရတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ပါ။ မေကက ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြ မဟုတ္ရင္ ေတာ္ေတာ္ကေလးဆူတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မေကဆူမွာကိုေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္။ (ဟီး ဟီး)

မႏို္င္္ - ေနပံုထိုင္ပံု ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လြန္းတဲ့ အစ္မပါ။ စည္းစနစ္လည္း အရမ္းႀကီးပါတယ္။ အေထြေထြ ဗဟုသုတနဲ႔လည္း ျပည့္စံုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဘိဓာန္တစ္အုပ္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ သိခ်င္တာေတြရွိရင္ သူ႔ကိုပဲ ေျပးေျပးၿပီး ေမးမိပါတယ္။ မႏိုင္ဆီက ကၽြန္ေတာ္ အတုခိုးမိတာတစ္ခုက ဘေလာ့ဂ္ဖတ္တဲ့ အေလ့ အက်င့္ေလးပါ။ မႏိုင္က အလုပ္အားရင္ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ၿပီး မွတ္သားေလ့ရွိပါတယ္။ ၿပီးရင္ ျပန္လည္ေ၀မွ် တတ္ပါေသးတယ္။ မႏိုင္ေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ရတာ၊ ဘေလာ့ဂ္လည္ရတာ ၀ါသနာပါၿပီး အလုပ္က ပိုမအားေတာ့တာပါပဲ။ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္တတ္တဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့ရပါတယ္။

မသီရိ - ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ေနပံုထိုင္ပံု၊ ေျပာဆိုဆက္ဆံပံုေတြနဲ႔ ေရွာင္ရန္ ေဆာင္ရန္ေတြကို အျမဲသြန္သင္ေပးတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ပါ။ ညီမေလးေရ ဒီလိုေျပာတာ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ေနာက္ဆိုရင္ ဘယ္လိုေလးေျပာရင္္ ပိုေကာင္းတယ္ စသည္ျဖင့္ နား၀င္ေအာင္ ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္လူမႈဆက္ဆံေရးကို ထိန္းေပးတဲ့ အစ္မပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသီရိ ေျပာတာေတြကို လိုက္နာပါတယ္။ တစ္ခုရွိတာက မသီရိက အေျပာအဆိုေကာင္းတဲ့ အထဲမွာ အသံေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ ခ်ိဳသာႏူးညံ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ရတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။

မ၀ါ နဲ႔ မေ၀ၿမိဳင္ - ကၽြန္ေတာ္ကို အလွျပင္တတ္ေအာင္ သင္ေပးတဲ့ အစ္မေတြပါ။ ဒီ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကေလး အလွျပင္တတ္လာသလို နည္းနည္းေလးလည္း ပိုလွလာတယ္လို႔ ေျပာၾက ပါတယ္။ (ေျပာမယ့္သူမရွိလိုပ ကိုယ့္ဘာသာေျပာတာပါ)။ ကၽြန္ေတာ္ အလွျပင္တာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဒီအစ္မေတြကို ေမးမိ ေျပာမိ သတိရမိပါတယ္။

ကိုေကာင္းနဲ႔ ကိုဖိုးခ်စ္ - ကၽြန္ေတာ္တို႔ဌာနရဲ႕ ရွားရွားပါးပါး အမ်ိဳးသားေလးေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုေတြက စိတ္သေဘာထားအရမ္းေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ သံုးလို႔အဆင္မေျပဘူး ဆိုတာနဲ႔ အားမနာတမ္း ျပင္ေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းတတ္ပါတယ္။ အစ္ကိုေတြကလည္း မၿငီးမျငဴ ကူညီတတ္ ပါတယ္။ ကိုဖိုးခ်စ္ဆီမွာ သိမ္းထားတဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြလည္း မ်ားလွလို႔ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ထဲမွာ စာတမ္းေရးဖို႔၊ မွီျငမ္းကိုးကားလိုရင္ `ဘာပဲလိုလို ကိုဖိုးခ်စ္´လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ေနာက္လည္း အျမဲေတာင္းဦးမွာ---

မျမတ္စု - ဧရာ၀တီတိုင္းသားျဖစ္လို႔ နယ္ေျမစြဲ စိတ္နဲ႔ ခင္မင္ရတဲ့ အစ္မပါ. ကၽြန္ေတာ္ကိုလည္း ဧရာတိုင္းသူ ပုသိမ္သူဆိုၿပီး ခင္မင္ပါတယ္။

မၿဖိဳး - အခ်ိဳ႕ေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက တိုးဖီ၊ တိုးဖီလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ထိုအမည္ကို မေခၚခဲ့ပါ။ မၿဖိဳးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထူးထူးျခားျခား ေျပာစရာ မရွိေပမယ့္ `အစ္မႀကီးေတာ့ အမိအရာ´ ဆိုသကဲ့သို႔ `ေၾကာက္ခ်စ္ၾကီးပါ´။ မၿဖိဳးသိရင္ ေဒါခြီးမွာ- ဒါေၾကာင့္သူမသိေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ တက္ေရးထားတာ။

မလဲ့ - မ်က္ႏွာထားေလးကိုက ျဖဴစင္႐ိုးသားၿပီး က႐ုဏာမ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ေလးပါ. မလဲ့ဆီက လိုခ်င္တာက သူ႔ရဲ႔ ဆံပင္အထူႀကီးကိုပါ။

ဖူးပြင့္ - အစ္မ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ရြာသာႀကီးကတည္းက ေဘာ္ေဘာ္အရင္းႀကီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ ရာထူးတိုးေပးလိုက္ပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ `ရဲေဘာ္ရဲဘက္ႀကီး´ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ရာထူးတိုးေပးပါတယ္။ အရာရာကို ေရွ႕ဆက္ အတူတူလုပ္သြားဦးမွာပါ။

မီးမီး - သူလည္း သူငယ္ခ်င္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ပါပဲ။ ေအာ္လိုက္ စိတ္ဆိုးလိုက္ အတူတူလုပ္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးတြဲျဖစ္ပါတယ္။ မီးမီးက ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကြၾကြတက္တက္ အလုပ္လုပ္တတ္ပါတယ္။ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးလည္း ျပင္းထန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို မ်က္စိေနာက္၊ အထူးသျဖင့္ နားေနာက္ပါတယ္။ အျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မီးမီးခၽြဲရင္ ကၽြန္ေတာ္ နားေနာက္ပါတယ္။ တိန္-- တိန္--

ယဥ္မင္း - သူ႕က စေတြ႕တုန္းက `ကတံုး´ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုးက သူ႔ကို `ကတံုး´ လို႔ေခၚပါတယ္။ ခုေတာ့ ဆံပင္ေတြ ေပါက္ပါၿပီ။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြထဲမွာ ပါပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ မၿငီးမျငဴစုေပးတတ္လို႔ပါ။ သူကလည္း သီခ်င္းကို ႐ူးသြပ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ဇင္မင္းေဆြ၊ ခိုင္စိုးနဲ႔ မို႔မို႔ -- သူတို႔ေတြလည္း ကၽြန္ေတာ္ ခင္တဲ့သူေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ဆီက လိုခ်င္တာရွိရင္ အတင္းအဓမၼသြားယူၿပီး ဗိုလ္က်တတ္ပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း မၿငီးမျငဴေပးရွာပါတယ္။ မို႔မို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္သည္းေလးေတြကုိ လွသြားေအာင္ လက္သည္းနီလွလွေလး ဆိုးေပးတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔ေတြကို ခ်စ္မိပါတယ္။

မေၾကး - ကၽြန္ေတာ္ မေၾကးကို ခ်စ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က သူက ရာႏႈန္းျပည့္ကို ခ်စ္ခင္လို႔ပါ။

မသဇင္ - ကၽြန္ေတာ္ကို ဖတ္သင့္ နားေထာင္သင့္တဲ့ ဆံုးမစာေတြကို ေျပာျပ၊ ေပးဖတ္တတ္သူပါ။ အစ္မက အသံလည္း အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ တခါတေလ အစ္မ အသံသြင္းထားတာေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကို ေပးနားေထာင္တတ္ပါတယ္။ အစ္မအသံက အေတာ္ေလး က႐ုဏာသံပါေတာ့ နားေထာင္ရတာ ေအးခ်မ္းပါတယ္။

မခ်ဳိ - ဘာသာေရးကို လိုက္စားတဲ့ အစ္မတစ္ေယာက္ပါ။ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ပါတယ္။

ဒီပိုစ့္ေလးက သံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ့္ လုပ္သက္ကို ႀကိဳဆိုရင္း ခ်စ္ခဲ့ရသူမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ခ်စ္ခဲ့ရေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား (၁)

ဒီေနရာမွာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေလး နည္းနည္း ကြာျခားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို စေရာက္ ကတည္းက ေက်ာင္းတစ္ဖက္ အလုပ္တစ္ဖက္ျဖင့္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့ရာ ေက်ာင္းသားဘ၀ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရသေျမာက္စြာ မခံစားခဲ့ဖူးပါ။ သို႔ေပမယ့္လည္း ရည္မွန္းခ်က္တခ်ိ္ဳ႕ေအာင္ျမင္ခဲ့၍ ေက်နပ္ခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွ မဟာဘြဲ႔မၿပီးခင္ ႏွစ္၀က္အလိုတြင္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားသုေတသနဌာနတြင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ အဆက္အသြယ္ျဖင့္ စတင္၀င္ေရာက္ခဲ့ရာ ယေန႔တိုင္ လုပ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ဌာနတြင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအားလံုးႏွင့္ ခင္မင္ကၽြမ္း၀င္ခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ သို႔ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားခ်စ္ခင္ေနရေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကို ၂၀၀၉ ႏႈတ္ဆက္ မွတ္တမ္း၏ တစ္ပိုင္းတစ္စ ျဖင့္ ေရးသားလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ရသည္။

လက္မတြဲႏိုင္ခဲ့ေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား

၁။ ေကာင္းျမတ္ထြဋ္ - စီးပြားေရးတကၠသိုလ္မွ စတင္ကာ ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ ဌာနတြင္ ခဏမွ်သာ တာ၀န္ယူခဲ့ေသာ္လည္း လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ားျဖင့္ ျပည့္၀သူျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူသည္ အခ်ိဳ႔ေသာ ျပင္ပလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အတူူတူ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ေနဆဲျဖစ္သည္။

၂။ သက္ေအာင္ - သူသည္လည္း အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားသုေတသနဌာနတြင္ ခဏမွ်သာ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အျမဲအမွတ္ရေနေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေကာင္း တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဌာနတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔၏ ဦးေဆာင္သူလည္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ထံမွ အခ်ိဳ႔ေသာ အေတြးအေခၚမ်ား၊ ေလ့လာပံု နည္းစနစ္မ်ားကို အတုယူခဲ့ရသည္။

၃။ ကိုျပည့္စံု - ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူ တခါမွ် အတူမလုပ္ခဲ့ဘူးပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ အ၀င္၊ သူအထြက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေလးစားစိတ္ျဖင့္ ခင္မင္မိသည္။

တစ္ပိုင္းတစ္စ လက္တြဲခဲ့ေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား

၁။ ဆရာေက်ာင္း - ကၽြန္ေတာ္တို႔အေခၚ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး (သို႔မဟုတ္) ဆရာေက်ာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ စီနီယာ တစ္ျဖစ္လဲ တစ္ဖြဲ႔တည္း အတူလုပ္ခဲ့ဖူးသူ၊ လြန္စြာမွ ဟာသဥာဏ္ရႊင္ၿပီး စိတ္၀င္စားေသာ က႑လည္း တူသူ ( သုေတသနအလုပ္ကို ေျပာတာပါ ---)။ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေတြးေခၚမႈမ်ားတြင္ ဦးေဆာင္ လမ္းညႊန္ႏိုင္ခဲ့သူ။ ေရာင္ရဲတင္းတိမ္မႈမ်ားၿပီး စိတ္ညစ္စရာမ်ား၊ စိတ္႐ွဳပ္စရာမ်ားကို ဟာသမ်ား ေျပာၿပီး ေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္သူ။ မယံုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္ႏွာတြင္ လင့္ခ္ထားေသာ သူ႔ရဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ကို ၀င္ေရာက္ ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးဖို႔ ေက်ာ္ရ ခြရတာ စိတ္ရွဳပ္လို႔ ေဖ့ဘုုတ္ကို အိမ္ေျပာင္းသြားၿပီလို႔လည္း သတင္းၾကားပါတယ္။ သတိတရျဖင့္ ေလးစားရေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေကာင္း တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔နာမည္ကေတာ့ ကိုေအာင္စိုးႏိုင္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ကိုးခ႐ိုင္ေဒသတြင္ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေသာ အန္ဂ်ီအိုတစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနၿပီး အထက္ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ သြားလာေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

၂။ ရဲေလး - မ်က္မွန္အထူႀကီးတပ္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာပိုင္းဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ စိတ္ရွည္သူ၊ ဂိမ္းကစားေတာ္သလို စာအေရးအသား ေကာင္္းသူ၊ စာဖတ္အားေကာင္းသူ၊ ေဒသတြင္း ဗဟုသုတ ၾကြယ္၀သူ။ ေရွ႕မွီ ေနာက္မွီ အခ်ိဳ႔ေသာ (-----) အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ေျပာျပႏိုင္သူ၊ မၾကာေသးခင္ကမွ အလုပ္ထြက္သြားၿပီး ျပည္တြင္း အန္ဂ်ီအုိ တစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနသူ၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေတြးအေခၚ၊ စိတ္ကူမ်ား အေတာ္ကို တူသူ၊ ဌာနတြင္ လုပ္ခဲ့စဥ္က အခ်ိဳ႕ေသာ အလုပ္တာ၀န္မ်ားကို အတူလုပ္ခဲ့ဖူးသူ။ အလုပ္ေျပာင္းသြားၿပီးမွ ပိုၿပီး ၀လာသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရဲေလးက သီခ်င္းဆိုလည္း အေတာ္ေကာင္းပါတယ္ ----