ပညတ္ေတာ္ ၁၂ ပါး

လူ႔အဆင္႔အတန္းႏွင္႔ လူ႔တန္ဖိုး

လူ႔အဆင္႔အတန္းကို မည္သုိ႔တုိင္းတာမည္နည္း၊ မည္သည္႔႔ပုံစံခြက္နဲ႔ ခြဲျခားႏုိင္မည္နည္း။
လူ႔အဆင္႔အတန္းကို လူေတြက သတ္မွတ္ျခင္းလား သို႔တည္းမဟုတ္ လူအဆင္႔အတန္း
ကပဲ လူေတြကို ခြဲျခားေနျခင္းလား ဆန္းစစ္ရန္လုိအပ္ေပသည္။

မ်ားေသာအားျဖင္႔လူအမ်ားစုသည္ ေငြေၾကး ဥစၥာပစၥည္းၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမွဳ၊ ရာထူးဂုဏ္ရွိန္
တန္ခိုးအာဏာ၊ ေဆြမ်ိဳးအင္အား စသည္တုိ႔နွင္႔ လူ႔အဆင္႔အတန္းကို တုိင္းတာေလ႔ရွိၾကပါ
သည္။ ပညာတတ္ လူတန္းစားမ်ားသည္ ပညာအရည္အခ်င္း ဘြဲ႔ရာထူး တုိ႔ႏွင္႔ တိုင္းတာ
ေလ႔ရွိၾကပါသည္။

သတ္မွတ္ျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္….

ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမွဳနဲ႔ မိ္မိတို႔ကိုယ္ကို မိမိတို႔ အဆင္႔အတန္းျမင္႔သည္ဟုသတ္မွတ္ေလ႔ရွိေသာ
လူခ်မ္းသာ လူ႔ဘူဇြာ အမ်ားစုသည္ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အလွဴအတန္း ရက္ရက္ေရာေရာ ျပဳ
လုပ္ျခင္းျဖင္႔ လူအမ်ားသိျမင္ေအာင္ ၾကြားလုံးထုတ္ေလ႔ရွိပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ လူအမ်ား၏
ေနာက္ကြယ္တြင္ လက္တဖက္က ေပးလွဴျပီး တျခားလက္တဖက္က ျပန္လည္ခုိးယူ နွိဳက္ယူ
ေနၾကသည္မွာ ထိုသူတို႔သတ္မွတ္ထားေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္း ျဖစ္နိုင္ေပသည္။

ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ တန္ခိုးအာဏာ အရွိန္အဝါ ၾကီးမားမွဳနဲ႔ အစဥ္အျမဲ ဂုဏ္ယူေလ႔ရွိေသာ လူကုံထံ
လူေပၚလူေဇာ္ တို႔သည္ အျမဲတေစ ပြဲလမ္းသဘင္ ပါတီ အခန္းအနားတို႔တြင္ ေခါင္းေပါင္းစ တလူ
လူ ပုဝါနွစ္စ စုံခ်၍ မိန္႔မိန္႔ၾကီး ျပဳံးကာ ဂုဏ္ယူဝ႔႔ံၾကြားေလ႔ ရွိၾကပါသည္။ တကယ္တမ္း လူမသိသူ
မသိ မိဘအရွိန္အဝါမရွိ ဝမ္းေရးအတြက္ မလုပ္မျဖစ္ သူတပါးအိမ္တြင္ကြ်န္ခံေနရေသာမ်က္နွာမြဲ
မိန္းမငယ္မ်ားကို အနို္င္က်င္႔ ေစာ္ကားေမာ္ကား လက္ရဲဇက္ရဲ လုပ္ေနၾကသည္မွာလည္း သူတို႔
မွတ္ယူေနေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္းထဲမွ တစ္ခု ျဖစ္နိုင္ေပသည္။

ပညာအရည္အခ်င္း ဘြ႔ဲရာထူးနဲ႔ ေခါင္းေမာ႔ ေျခဖ်ားေထာက္ေလ႔ရွိေသာ ပညာတတ္လူတန္းစား
တို႔သည္ မိမိတို႔နဲ႔သက္ဆိုင္ရာ ေနရာတိုင္း ႒ာနတိုင္းတြင္ မာနမ်က္နွာမခ်ဳိျမေသာမ်က္နွာတို႔ျဖင္႔
လူအမ်ားကို ဆက္ဆံေလ႔ရွိျပီး ၄င္းတို႔အက်ိဳးရွိမည္႔ မည္သည္႔ကိစၥအတြက္မဆိုလူမွဳေရး ေဖာက္
ျပန္မွဳျပဳလုပ္ရန္ ဝန္မေလးၾကေပ။ ဤသည္မွာလည္း ထိုသူတို႔၏ လူ႔အဆင္႔အတန္းတခု ျဖစ္ေပ
သည္။

ျမင္႔ျမတ္ေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္း

ေသခ်ာသည္မွာ လူတေယာက္၏ အဆင္႔အတန္းကို ထုိလူကိုယ္တိုင္ ျပသေနျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
လူတစ္ေယာက္၏ အျပဳအမူ အေျပာအဆို အေနအထိုင္သာမက အေရးၾကီးဆုံးျဖစ္ေသာ စိတ္ေန
စိတ္ထား ျမင္႔ျမတ္မွဳ၊ စိတ္ထားတတ္မွဳ စိတ္ေကာင္းရွိမွဳ၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာမွဳ၊ မည္သို႔ေသာ အေျခ
အေနအခိ်န္အခါတြင္မဆိုမေျပာင္းမလဲမေဖာက္မျပန္ေသာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားရွိမွဳတို႔သည္ျမင္႔ျမတ္
ေသာ လူ႔အဆင္႔အတန္းကို ျပသေနေသာ အဓိက အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပသည္။

ခိုင္မာေသာစိတ္ဓာတ္ရွိမွသာလွ်င္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ နွင္႔ ရပ္တည္ခ်က္တို႔သည္
မယိမ္းမယိုင္ ေက်ာက္တိုင္ကဲ႔သို႔ အျမဲ တည္တံ႔ေနေပမည္။ ထိုသုိ႔မဟုတ္ပါက သူတပါး၏ ေသြး
ထိုးမွဳ ေျမွာက္ပင္႔ေပးမွဳ ေသြးေဆာင္မွဳ ျဖားေယာင္းမွဳ ေၾကာင္႔ေလယူရာယိမ္းတတ္ေသာအေရာင္
ေျပာင္းတတ္ေသာသူအျဖစ္ အလြယ္တကူ အေရခြံ လဲတတ္ေပသည္။ မည္သည္႔လုပ္ငန္းကိုမဆို
ျပဳလုပ္ရာတြင္ အစမွ အဆုံးတိုင္ေအာင္ မိမိ၏ ရပ္တည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ ယုံၾကည္ခ်က္ကို မျပိဳလဲ
ေအာင္ထိန္းသိမ္းနိုင္ျပီး ပန္းတုိင္ကို ရယူရန္အတြက္ လုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္မူ အေျခအ
ေန အခ်ိန္အခါေျပာင္းလဲမွဳ နွင္႔ ျဖစ္နို္င္ေျခရွိေသာ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေပၚ မူတည္၍ သင္႔ေတာ
္သလိုလုိအပ္သလို ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္သင္႔ေပသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ လူတို႔၏ ေနာက္ဆုံးခရီးေနဝင္
ခ်ိန္သည္ကား လွပ စည္ကားသုိက္ျမိဳက္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။

မိမိတို႔ အားသန္ရာကို မိမိတို႔ိသေဘာက်သလိုမည္သုိ႔ပင္သတ္မွတ္ေစကာမူပတ္ဝန္းက်င္၏ခ်စ္ခင္
္မွဳ တန္ဖိုးထားမွဳ ေလးစားမွဳ ယုံၾကည္မွဳ အားကိုးမွဳ သာမက စံျပလူသားအျဖစ္ သေဘာထား မွတ္
ယူမွဳမ်ားကို မိမိ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားျဖင္႔သာ ရယူနုိင္ေပမည္။

လူ႔စရုိက္နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္

လူ႔စရုိက္ဆုိသည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္နွင္႔သက္ဆုိင္သည္ဟု အေပၚယံအားျဖင္႔ ထင္ျမင္စရာရွိေသာ္
လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ထက္ အေရးၾကီးသည္မွာ လူ၏ ေမြးရာပါ ပင္ကိုယ္စရုိက္ျဖစ္ပါသည္။

ပတ္ဝန္းက်င္္ မည္မွ်ပင္ေကာင္းေစကာမူ ပင္ကုိယ္စရုိက္ မေကာင္းမွဳကို ဆုံးမပဲ႔ျပင္ လမ္းညႊန္ျပသ
ထိန္းေက်ာင္းမည္႔႔သူ မရွိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရွိေသာ္ျငားလည္း ဆုိဆုံးမလြယ္သူ မဟုတ္လွ်င္
ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမြးရာပါ ပင္ကုိယ္စရုိက္တြင္ ဝါသနာပါ ပူးတြဲေနပါက မည္သို႔ဆုံးမေစကာမူ
တသက္လုံး မျပင္ေတာ႔ဘဲ ေသသည္အထိ မိုက္တြင္းနက္ၾကေပလိမ္႔မည္။

ပင္ကုိယ္စရုိက္ေကာင္းမြန္ေသာလူတစ္ေယာက္သည္မည္သည္႔ဘဝ၊မည္သည္႔္ေနရာမဆို၊ မည္သည္႔္
အခိ်န္ျဖစ္ျဖစ္ မည္သုိ႔ေသာအေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေတြ႔ေစကာမူ ပတ္ဝန္းက်င္ မေကာင္းသည္႔တိုင္ေအာင္
လမ္းမွားေပၚေရာက္ရန္ အင္မတန္ခက္ခဲလွပါသည္။
ထိုသူ၏ ပင္ကိုယ္စရုိက္ေကာင္းသည္ မိမိကုိယ္ကို ထိန္းေက်ာင္းနိုင္သည္သာမက ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပါ
တည္႔မတ္ ေကာင္းမြန္ေစတတ္ပါသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္၏ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္းသည္ထိုသူအေပၚမလႊမ္းမိုး
နိုင္ဘဲထိုသူ၏ေကာင္းျမတ္တဲ႔ ပင္ကိုယ္စရုိက္အက်င္႔သီလ နွင္႔တကြ သင္႔ျမတ္မွန္ကန္တဲ႔ အေနအထိုင္
သည္သာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾသဇာသက္ေရာက္မွဳ ရွိေစမည္ျဖစ္သည္။

အမွန္စင္စစ္္ အေရးၾကီးဆုံးမွာ ပင္ကိုယ္စရုိက္နွင္႔ အသိဥာဏ္ေပၚ မူတည္ျပိး ျဖစ္ေပၚလာေသာ အျပဳအမူ
အေျပာအဆို အေနအထိုင္သာမက အက်င္႔သီလ သိကၡာ သမာဓိသာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ေပသည္။

အကယ္၍ လူတစ္ေယာက္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝက ဆိုးဝါးလွတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ဒဏ္ကို ျပင္းထန္စြာ
ခံစားခဲ႔ကာ စိတ္ဒဏ္ရာ နာက်ည္းမွဳ စိတ္မလုံျခံဳမွဳ ရခဲ႔သည္႔တိုင္ ၄င္း၏ ပင္ကုိယ္စရုိက္နွင္႔ အသိဥာဏ္သာ
ေကာင္းမြန္ျမင္႔ျမတ္မည္ ဆုိပါက ၾကီးျပင္းလာေသာအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီစြာ
မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ကာ သင္႔ေလ်ာ္ေသာ ေအးခ်မ္းေသာ ျမင္႔ျမတ္သာလြန္ေသာ ကိုယ္ စိတ္
နွလုံး သုံးပါးလံုးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ေသာသူျဖစ္ေပမည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အျပစ္တင္ ေဝဖန္ လက္ညွိဳးထိုး ေနမည္႔
အစား မိမိကိုယ္ကို ဆန္းစစ္ေဝဖန္သုံးသပ္ျပီး ျပဳျပင္ယူသင္႔ေပသည္။

လ႔ူတန္ဖိုးကို ၾကည္႔တတ္ပါေစ

လူဆိုသည္မွာ အစစအရာရာ မျပည္႔စုံနုိင္ေပ။ ေကာင္းေသာအားသာခ်က္ရွွိိနုိင္သကဲ႔သုိ႔ု မေကာင္းေသာ
အားနည္းခ်က္လဲ ရွိနိုင္ပါသည္။ ေကာင္းေသာအခ်က္မ်ားကိုသာ ၾကည္႔ျပီး လူေကာင္းဟု မသတ္မွတ္နိုင္
သလုိ ဆိုးေသာအခ်က္မ်ားသာ ကြက္ၾကည္႔ျပီး လူဆိုးဟုလဲ မေခၚဆုိနုိင္ေပ။ ေကာင္းေသာ အခ်က္မ်ားသည္
လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအက်ဳိးျပဳေနျပီးလူ႔အက်ိဴးေဆာင္ေနမည္ဆုိပါကလူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတခုလံုးကလူေကာင္း
ဟုသတ္မွတ္ေပလိမ္႔မည္။ ထို႔အတူ မိမိ၏မေကာင္း ေသာလုပ္ရပ္မ်ားက မိမိေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွ အစျပဳျပီး
လူသားအားလုံးကို အႏၱရာယ္ေပးနိုင္မည္ဆုိပါက လူဆိုးဟု ေခၚေဝၚေပလိမ္႔မည္။

လူ႔တန္ဖိုးဆုိသည္မွာ ၾကည္႔တတ္ေသာသူမွသာလွ်င္ ျမင္နိုင္ပါသည္။ လူ႔တန္ဖုိးသည္ ၾကည္႔တတ္္ေသာသူ
အေပၚမူတည္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေနပါသည္။ လူမ်ားကုိ အေပၚစီးမွ ၾကည္႔တတ္သူ တနည္းအားျဖင္႔ မိမိ
ကိုယ္သာလွ်င္အေတာ္ဆုံး အတတ္ဆုံးလို႔ ထင္ေနေသာသူမ်ားသည္ လူအခ်င္းခ်င္း အထင္ေသးလြယ္ျပီး
လူ႔တန္ဖိုးကို အလြယ္တကူမသိနိုင္ေပ။ လူမ်ားကို ေအာက္မွ ေမာ႔ၾကည္႔တတ္သူ (သို႔) မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္
မွဳမရွိသူမ်ားသည္ မည္သူ႔ကို မဆို အထင္ၾကီးလြယ္ျပီး ယုံလြယ္တတ္ၾကပါသည္။ လူမ်ားကို တန္းတူရည္တူ
သေဘာထားျပီး လူ႔အရည္အခ်င္းကို အထင္မေသးလြန္း အထင္မၾကီးလြယ္သူမ်ားသာလွ်င္ လူ႔တန္ဖိုးကို
မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္နိုင္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ အသုံးခ်နိုင္ေပလိမ္႔မည္။ ေနရာတုိင္းတြင္ အယုံအၾကည္မလြယ္
သင္႔သလို အယုံအၾကည္မဲ႔တာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင္႔ေပ။ အစဥ္အျမဲ သံသယစိတ္နွင္႔ အထင္ေသးမည္ဆိုပါက
လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ မိမိအရိပ္ကိုပင္ မိမိမယုံၾကည္ေတာ႔ဘဲ အထီးက်န္စိတ္ႏွင္႔ အရာရာက်ဆုံးသြားနိုင္ေပ
လိမ္႔မည္။

အမွန္စင္စစ္ လူတစ္ေယာက္၏ကံၾကမၼာကို မည္သည္႔နတ္သိၾကား နတ္ဘုရားမွဖန္ဆင္းယူ၍ မရနိုင္
သကဲ႔သုိ႔ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွလည္း ျပဳျပင္ယူ၍ မရနို္င္ေပ။ မိမိ၏ကိုယ္စိတ္နွလုံး သုံးပါးနွင္႔တကြကာယကံ
ဝဇီကံမေနာကံတည္းဟူေသာ ကံသုံးပါးသာလွ်င္ မိမိ၏ဘဝတစ္ခုလံုးကိုသာမက သံသရာတေလွ်ာက္လုံး
တြင္ပါ တန္ဖုိးရွိသူအျဖစ္ လမ္းျပၾကယ္သဖြယ္ ဖန္ဆင္းျပဳျပင္ယူသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ယခုေဆာင္းပါးသည္ ကိုယ္တိုင္ေရး ေဆာင္းပါးမဟုတ္ပါ။ အမတစ္ေယာက္ ေ၀မွ်ေသာ ေဆာင္းပါးအား ႏွစ္သက္လြန္းသျဖင့္ ျပန္လည္ တင္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အားနည္းခ်က္မွာ မူလစာဆိုရွင္ကို မသိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ အမည္မသိေသာ မူလစာဆိုရွင္အား ကၽြန္ေတာ့္ စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္ ျပဳပါရန္ ေလးစားစြာ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ဖန္တီးေပးႏိုင္သည့္ ေခတ္မွီသယံဇာတ အင္အားစုမ်ား (အပိုင္း-၂)

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူး (Competitive Advantage) ကို ရရွိေစရန္ ေခတ္မီသယံဇာတမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံရာတြင္ အေျခခံႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ ပညာမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံျခင္း (Investing in basic and higher institutions)၊ စြမ္းရည္ ဗဟုသူတမ်ား တိုးတက္လာေစျခင္း (Improving in general skill and knowledge)၊ သုေတသနႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား (Stimulating R & D at higher institutions) တို႔အား ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ရရွိႏိုင္ေစသည္။

အေျခခံသဘာ၀အင္အားစုမ်ား (Basic Factors) ေကာင္းမြန္မႈသည္ ကနဦး အက်ိဳးေက်းဇူး (Initial Advantages) ကိုသာ ဖန္တီးေပးႏိုင္သည္။ ထို Basic Factory မ်ား မရွိလွ်င္လည္း သြင္းကုန္မ်ားအျဖစ္ တင္သြင္းၾကျခင္းျဖင့္ ရရွိႏို္င္ေပသည္။ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးကို တြန္းအားေပးသည့္ အဓိက ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္မည့္ အင္အားစုမွာ ေခတ္မွီသယံဇာတအင္အားစုမ်ား (Advanced Factors) မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္ရာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခံသဘာ၀အင္အားစု (Basic Factors) မ်ား ျပည့္စံုစြာ မရွိပါက ၎ႏိုင္ငံသည္ မည္ကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္သင့္သနည္း။ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခံသဘာ၀အင္အားစုမ်ား မရွိပါက Advanced Factors မ်ားတြင္ တုိးခ်ဲ႕ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံရန္ ျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသည္ Natural Resources တြင္ ရွားပါးၿပီး ဧရိယာက်ဥ္းေျမာင္းေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း Advanced Factors မ်ားျဖစ္ေသာ Engineering, Entrepreneurship, Skilled Labors မ်ားရရွိေအာင္ ဖန္တီးထားသျဖင့္ ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေအာင္ျမင္ မႈမ်ား အျမဲရရွိခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံမ်ားသည္ မိမိႏုိင္ငံအတြက္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အားေကာင္းေသာ၊ စဥ္ဆက္မျပတ္္ျဖစ္ေသာ၊ တိုးတက္ျမန္ဆန္ေသာ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံု ျဖစ္ေပၚေစရန္ အေျခအေနမ်ားကို ရယူဖန္တီးရေပမည္။ နည္းပညာသည္ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုႀကီး ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေပၚေစရန္ အေရးႀကီးဆံုး ဇစ္ျမစ္ထဲတြင္ ပါ၀င္သည္။ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ စြမ္းရည္ (Capacity for Science and Technology) သည္ တီထြင္မႈ အားေကာင္းေသာ၊ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို တိုးတက္လက္ခံႏို္္င္ေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား လက္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိေစရန္ လိုအပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈႏွင့္ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား (Research and Development) ကို ျပဳလုပ္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား (Institutions) မ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္မွ ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားၾကား ဆက္စပ္မႈအားေကာင္းေစရန္ ဆက္စပ္မႈအား ျမွင့္တင္ေပးျခင္း (Linkage Promotion) ျပဳလုပ္ေပးရေပမည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သုေတသနျပဳလုပ္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔အသံုးခ် ထုတ္လုပ္မႈ ျပဳလုပ္ေနသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားၾကား ဆက္စပ္မႈ အားနည္းေနသည့္အျပင္ သုေတသန အသံုးစရိတ္ (Research and Development Expenditure) လည္း သံုးစြဲႏိုင္မႈ အားနည္းျခင္း၊ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ျဖန္႔ျဖဴးမႈ အားနည္းျခင္း၊ မူပိုင္ခြင့္ဥပေဒမ်ား အားနည္းျခင္း၊ အလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၊ သင္တန္းမ်ားေပးမႈမ်ား အားနည္းျခင္းတို႔ကို ေတြ႔ရွိရေပသည္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာတီထြင္ျခင္း တိုးတက္မႈကို တိုင္းတာႏို္င္ေသာ ညႊန္ကိန္းမ်ားထဲတြင္ သုေတသန အသံုးစရိတ္လည္း ပါ၀င္သည္။ သုေတသန အသံုးစရိတ္အတြက္ ရင္းႏွီးမႈမ်ားေလေလ၊ မိမိႏို္င္ငံ၊ မိမိကုမၸဏီ၏ တီထြင္မႈ အတိုင္းအတာမွာ မ်ားျပားေလေလပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခိုင္မာေသာ သိပၸံ ႏွင့္ နည္းပညာ အေျခခံႏွင့္ ဥစၥာဓနကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ေသာ နည္းပညာ တီထြင္ျခင္း (Wealth Creating Technological Innovations) ႏွင့္အတူ အသံုးခ်မႈ (Application) တို႔ကိုပါ တြဲဖက္အသံုးျပဳႏိုင္ေလေလ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ပတ္၀န္းက်င္ (Competitive International Environment )၌ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေသာ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈ (Essential to Economic Growth) ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏို္င္မႈ ေ၀းေလေလပင္ျဖစ္သည္။

ယခုအခါ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ ပညာတို႔ကို အေျခခံေသာ စီးပြားေရး အေဆာက္အအံု (Knowledge Based Economy) ျဖစ္ၿပီး သဘာ၀သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ (Natural Resource)၊ အေျခခံက်ေသာ သမ႐ိုးက် ထုတ္လုပ္မႈ (Primary Processing and manufacturing) မ်ိဳးျဖင့္ ရပ္တည္၍ မရေတာ့ေပ။ ထိေရာက္ေသာ ထုတ္လုပ္မႈမ်ား (Effective Production) ႏွင့္အတူ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတ၊ ပညာတို႔ကို အေျခခံေသာ ေခတ္မွီနည္းပညာာ (Advanced Technology)၊ ေစ်းကြက္ ရွာေဖြမႈ (Marketing)၊ ေရာင္းခ်မႈ (Sales)၊ ၀န္ေဆာင္မႈ (Services) ႏွင့္ ျဖန္႔ျဖဴးမႈ (Distribution) မ်ား ရရွိမည္ ျဖစ္သည္။

စီးပြားေရး လုပ္ငန္းစု အဆင့္ဆင့္တြင္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈသည္ အေရးပါလွ်က္ရွိၿပီး ေစ်းေပါလွ်က္ရွိၿပီး ေစ်းေပါေသာ ကုန္ၾကမ္းႏွင့္ လုပ္အား ရႏိုင္မႈ၊ နည္းပညာရႏိုင္မႈ၊ ေစ်းကြက္ရႏိုင္မႈ တို႔သည္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈကို တြန္းအားေပးေသာ အရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ပညာေခတ္ (Knowledge Era) တြင္ တြန္းအားေပးႏို္င္ေသာ တြန္းအားစုအသစ္ (New Drivers for Competitiveness) အျဖစ္ ၀ယ္ယူသူမ်ားကို တန္ဖိုးထားျခင္း (Customer Value) ကို ေတြ႔ရွိရေပမည္။ ၀ယ္သူမ်ားကို တန္ဖိုးထားျခင္းတြင္ ဒီဇိုင္းႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ ပိုင္ဆို္င္မႈ (Ownership of Designs and Brands)၊ ေစ်းကြက္ ရွာေဖြမႈ စြမ္းရည္ (the excellence of marketing skills) ႏွင့္ ၀ယ္သူမ်ား၏ လိုအင္ဆႏၵကို ခ်ဥ္းကပ္မႈ (Focus on Customer Demands) တို႔ ပါ၀င္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပံုစံက်နေသာ ထုတ္လုပ္မႈ ျဖစ္စဥ္ (Smart Production Process) သည္ အလြန္အေရးပါလာခဲ့သည္။ နည္းပညာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Management for Technology)၊ တီထြင္မႈ (Innovation) ႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ (Information) တို႔မွာ ၂၁ရာစု၏ အဓိက လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ရရွိေရးတို႔သည္ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္လွ်က္ရွိၿပီး ပညာဗဟုသုတ၊ နည္းပညာ လြဲေျပာင္းေရး (Generation and Transfer of Knowledge and Technology) တို႔အေပၚတြင္ မူတည္လွ်က္ရွိသည္။ ပညာဗဟုသုတႏွင့္ နည္းပညာမ်ားျမွင့္တင္ျခင္း၊ စဥ္ဆက္မျပတ္တီထြင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏို္င္ျခင္း (Sustained Innovation) တို႔သည္ စက္မႈႏွင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ျပႆနာမ်ားကို ေအာင္ျမင္ ေက်ာ္လႊားေစႏိုင္ၿပီး ႏို္င္ငံ၏ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကို အေထာက္အကူ ျပဳႏို္င္ေပသည္။

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ားလြန္းေသာ ေခတ္ထဲတြင္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမွ အကိ္်ဳးရလဒ္ေကာင္းမ်ား ဖန္တီးႏို္္င္ေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳရင္း ---

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈအက်ိဳးေက်းဇူးကို ဖန္တီးေပးႏိုင္သည့္ ေခတ္မွီသယံဇာတ အင္အားစုမ်ား - အပိုင္း ၁

၂၀ ရာစု ကုန္ခါနီးအခ်ိန္မွ စတင္၍ ကမၻာ့စီးပြားေရး အေဆာက္အအံုအတြင္း တြင္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ကုန္စည္ႏွင့္ ၀န္ေဆာင္မႈ၊ ဘ႑ာေငြ စီးဆင္းမႈ၊ အရင္းအႏွီး ႏွင့္ နည္းပညာမ်ား စသည္တို႔သည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွ တစ္ႏိုင္ငံသို႕ အလြယ္တကူ ၀င္ထြက္သြားလာႏိုင္ၾကသည္ႏွင့္အမွ် ယေန႔ကမၻာ ေပၚတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္မွ စ၍ ႏႈိင္းယွဥ္အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား (Comparative Advantage)ကို မွီခို အားကိုး၍ မရေတာ့ဘဲ ကမၻာ့ေစ်းကြက္ တြင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေစ်းကြက္ရွာေဖြမႈမွ တဆင့္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူး (Competitive Advantages) ကို ရရွိေအာင္ ဖန္တီးလွ်က္ရွိသည္။

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ (Competitiveness) ဆိုသည့္ ေ၀ါဟာရကို စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ စီးပြားေရးဘာသာ ရပ္နယ္ပယ္၊ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မ်ားတြင္ အသံုးမ်ားလာ သည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ စီးပြားေရး႐ွဳေထာင့္အရ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ (Competitiveness) ဆိုသည္မွာ အျမတ္၊ ေစ်းႏႈန္း၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈတို႔၏ ျပန္ရခ်က္၊ ထုတ္ကုန္အရည္အေသြး စသည္တို႔၏ ရလဒ္မ်ား ေၾကာင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းနယ္ပယ္အတြင္းမွာ ဆက္လက္ရွင္သန္ ရပ္တည္ေနႏိုင္ၿပီး အသစ္အသစ္ေသာ ေစ်းကြက္မ်ားအထိ တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ေသာ လုပ္ငန္း၏ စြမ္းရည္ကို ေခၚဆိုသည္။

ႏိုင္ငံ၏ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ (National Competitiveness) ဆိုသည္မွာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေစ်းကြက္မ်ားတြင္ မိမိႏိုင္ငံထုတ္ကုန္စည္ႏွင့္ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားကို ကမၻာ့ေစ်းကြက္တြင္ ဖန္တီးထုတ္လုပ္၊ ျဖန္႔ျဖဴး၊ ေရာင္း၀ယ္ႏိုင္ ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ စြမ္းရည္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈကို အရွင္းဆံုးဖြင့္ဆိုရလွ်င္ ကမၻာ့ေစ်းကြက္တြင္ ဆက္လက္ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လုပ္ငန္း၏ စြမ္းရည္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ တိုးတက္ေစရန္ အဓိကက်ေသာ အင္အားစုမ်ားမွာ -

Ø သဘာ၀သယံဇာတအင္အားစု (Factor Endowment)

Ø ျပည္တြင္း၀ယ္လိုအား အေျခအေန (Demand Condition)

Ø ၎လုပ္ငန္းႏွင့္ ဆက္စပ္ပတ္သက္လွ်က္ရွိေသာ၊ အေထာက္အပံ့ ျပဳလွ်က္ရွိေသာ စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား ( Related and Supporting Industries)

Ø လုပ္ငန္းစု၏ မဟာဗ်ဴဟာ၊ လုပ္ငန္းပံုသ႑ာန္ ႏွင့္ လုပ္ငန္းၿပိဳင္ဆိုင္မႈ (Firm Strategy၊ Structure and Rivalry) တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ဤအင္အားစုမ်ား အားေကာင္းေလ ႏိုင္ငံ၏ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အင္အားေကာင္းေလ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤအင္အားစုမ်ားသည္ လုပ္ငန္း၏ အတြင္းအင္အားစုမ်ား (Internal Factors) မ်ားျဖစ္ၿပီး အခြင့္အလမ္း (Chance) ႏွင့္ အစိုးရ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈႏွင့္ မူ၀ါဒ (Government Control and Policy) ကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ငန္း၏ ျပင္ပမွ ထိေရာက္ေစေသာ အင္အားစုမ်ား (External Factors) မ်ားလည္း ရွိသည္။

ႏိုင္ငံမ်ားအၾကားတြင္ မိမိႏိုင္ငံထုတ္ပစၥည္းမ်ား၊ ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားကို ကမၻာ့ေစ်းကြက္အတြင္း ရွယ္ယာ အၿပိဳင္အဆိုင္ရယူႏိုင္ရန္ တီထြင္မႈမ်ား (Innovation) ဆက္တိုက္လိုအပ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံမ်ားအၾကား ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ရရွိခံစားႏိုင္ရန္၊ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားေပၚ မူတည္ေနသနည္း၊ မည္သို႔စီမံခန္႔ခြဲလွ်င္ ရႏိုင္မည္နည္း ဆိုသည္ကို ႏိုင္ငံမ်ားအၾကား အၿပိဳင္အဆိုင္ ေလ့လာ သံုးသပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္။ အာရွႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ စကၤာပူႏွင့္ ေဟာင္ေကာင္တို႔သည္လည္း အေမရိကန္ ႏွင့္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ကြာဟခ်က္ (Competitiveness Gap) က်ဥ္းေျမာင္း လာခဲ့သည္။

ကမၻာ့စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ကုမပဏီမ်ားသည္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ရရွိႏိုင္ရန္ အတြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ရွာေဖြၾကသည္။ ထိုသို႔ ရွာေဖြၾကရာတြင္ -

Ø ကုန္ၾကမ္းဇစ္ျမစ္ကို ေသခ်ာစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္း (Maintaining a Secure Source of Materials)

Ø ထုတ္လုပ္မႈ အေျခအေနအား ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ရွိေအာင္ ထိန္းသိမ္းျခင္း (Maintaining a Competitive Manufacturing Position)

Ø ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္းကို ျဖစ္ထြန္းေစရန္ ၀ယ္ယူသူမ်ားအၾကား ၀န္ေဆာင္မႈ (Customer Service) ႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းအားျဖင့္ ေလ်ာ့ခ် ေရာင္းခ်ျခင္း (Lower Price) ဟူ၍ ေစ်းႏႈန္းအရ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ (Price Competition) ႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းအရ မဟုတ္ေသာ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ (Non- Competitive Competition) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္သည္။

ဤေနရာတြင္ ေစ်းႏႈန္းအရ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈဆိုသည္မွာ ေစ်းႏႈန္းကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ေလ်ာ့ခ်ျခင္းအားျဖင့္ ေရာင္းအား ျမွင့္တင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေစ်းႏႈန္းအရ မဟုတ္ေသာ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ဆိုသည္မွာ ထုတ္ကုန္အရည္အေသြးကို ျမွင့္တင္ျခင္း (Promotion of Quality Product) ၊ ထုတ္ကုန္ဒီဇိုင္းအသစ္မ်ား တီထြင္ျခင္း (Innovation of new design products)၊ ၀န္ေဆာင္မႈေပးျခင္း (Services)၊ ေၾကာ္ျငာျခင္း (Advertising) တို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံမ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားအဖို႔ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူးဟု ေခၚ၍ ထိုစိန္ေခၚမ်ားကိုု ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ၿပီလားဟု (Are you up for the challenges?) ဟူ၍ စဥ္းစားစရာပင္ ျဖစ္ေပသည္။

သဘာ၀သယံဇာတအင္အားစုကို Heckscher-Ohlin သီအုိရီအရ အေျခခံသဘာ၀အင္အားစု (Basic factors) ႏွင့္ ေခတ္မွီ သယံဇာတအင္အားစု (Advanced Factors) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္သည္။ အေျခခံ သဘာ၀အင္အားစု (Basic Factors) တြင္ သဘာ၀သယံဇာတ (Natural Resources)၊ ရာသီဥတု (Climate)၊ ေနရာ (Location) တို႔ပါ၀င္သည္။ ေခတ္မွီသယံဇာတအင္အားစု (Advanced Factors) တြင္ ဆက္သြယ္ေရး (Communication)၊ ကၽြမ္းက်င္လုပ္သား (Skilled Labor)၊ နည္းပညယ (Technology) တို႔ ပါ၀င္သည္။

ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ အက်ိဳးေက်းဇူး (Competitiveness Advantages) ကိုရရွိေစရန္ ေခတ္မွီသယံဇာတ အင္အားစုမ်ားက ပိုမိုအေရးပါေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ ေခတ္မီသယံဇာတ အင္အားစုမ်ားသည္ လူမ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းစုမ်ားႏွင့္ အစိုးရတို႔မွ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံျခင္းအားျဖင့္ ရရွိလာႏိုင္ေစေသာ ရလဒ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။