အေတြးအခ်ိဳ႔ (၁)

လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ မိမိတို႔ ရွင္သန္ေနရတဲ့ ဘ၀ကို ဘာနဲ႔ တူသလဲလို႔ ပံုေဖာ္ စဥ္းစားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မလည္း ပံုေဖာ္ၾကည့္ဖူးတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ စိတ္ကူးေတြကို မမွတ္မိ ေတာ့ေပမယ့္ တေလာကမွ စိတ္ကူးဖူးတဲ့ ဘ၀သ႑န္ကို တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလတုန္းက ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ရွိလို႔ ဇာတိေျမ ပုသိမ္ကို ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကားလက္မွတ္ ကလည္း ေစာေစာကတည္းက ႀကိဳတင္၀ယ္ခဲ့လို႔ ေနရာေကာင္းကို ရခဲ့ပါတယ္။ ဒ႐ိုင္ဘာေနာ္ကခံုရဲ႔ တစ္ခံုေက်ာ္ဆိုေတာ့ view ေကာင္းတယ္ေပါ့ရွင္။ လမ္းေဘး၀ဲယာကိုလည္း ၾကည့္ႏိုင္သလို လမ္းေရွ႕တစ္ဆံုးကိုလည္း ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ မည္သူမဆို ခရီးထြက္ရတဲ့အခါ ေနရတဓူ၀ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားမွ ေ၀းလို႔ စိတ္ပင္ပန္းမႈမ်ားကို တစ္ပိုင္းတစ္စ ကြယ္ေပ်ာက္ သက္သာေစပါတယ္။ မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္မွာ ရပ္တည္ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတဲ့ ကၽြန္မလည္း အေတာ္ကေလးေတာ့ ပင္ပန္းပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း ခရီးသြား၀ါသနာ ပါတာေၾကာင့္ ခရီးတို၊ ခရီးရွည္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္သက္ပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ အေလ့အက်င့္တစ္ခုက ခရီးသြားရင္းနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြကို ၾကည့္႐ွဳေလ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႔ေတြး၊ ေနာက္ေတြး၊ ဟိုေငး၊ ဒီေငးနဲ႔ ခရီးကို သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ပုသိမ္အျပန္ခရီးကို သြားေနရင္းနဲ႔ အေ၀းေျပးလမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္မတို႔စီးနင္းလိုက္ပါလာတဲ့ ကားေမာင္းႏွင္ပံုကို ၾကည့္႐ွဳသံုးသပ္မိရင္း ဘ၀ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ရံ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ ဟိုက္ေ၀းကားမ်ားနဲ႔ တူတယ္လို႔ ခံစားမိခဲ့ပါတယ္။

အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေပၚက ခရီးသြားကား၊ ကုန္တင္ကား ဘယ္လိုကားမ်ိဳးျဖစ္ပါေစ။ ေမာင္းႏွင္ယူဆရတာကေတာ့ မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ။ ကားေတြဟာ လမ္းမႀကီးေပၚက မိမိေမာင္းႏွင္ရမယ့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အေႏွး၊ အျမန္၊ ပံုမွန္ အေနအထားေတြနဲ႔ ေမာင္းႏွင္ရပါတယ္။ အေ၀းေျပးဂိတ္က စစထြက္ခ်င္းမွာ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပံုမွန္ေမာင္းႏွင္ရေပမယ့္ ဟိုက္ေ၀းလမ္းမ၊ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးေပၚကိုေရာက္ရင္ လမ္းေပၚမွာလည္း ကားေတြရွင္းရင္ မိုင္ႏႈန္းျမင့္ အျမန္ေမာင္းႏွင္ ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဟိုဘက္၊ ဒီဘက္ ကားေတြမ်ားလာရင္ အရွိန္ကိုေလွ်ာ့လို႔ ပံုမွန္ ေမာင္းႏွင္ရျပန္ပါတယ္။ တခါတရံ မေႏွး မျမန္ပဲ ေမာင္းႏွင္ရပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္းယွဥ္ေမာင္းလို႔ အေရွ႕က ကားကို ေက်ာ္တက္ခ်င္တဲ့အခါ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ လာေသာကား၊ ေဘးဘီ၀ဲယာကိုလည္း တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ွဳလို႔ လိုအပ္သလို ေမာင္းႏွင္ရျပန္ပါတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ ေမာင္းၿပီးတဲ့အခါ ေ႐ွ႕ဆက္ခရီးေ၀းသြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ သင့္ေတာ္ရာမွာ ရပ္နားလို႔ ခရီးတစ္ေထာက္ နားရျပန္ပါတယ္။ တခါတရံမွာ အင္ဂ်င္ေတြပူလို႔ ကားအင္ဂ်င္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ေရေလာင္းေပးရတဲ့ အခါလည္းရွိပါတယ္။ တခါတရံ ေ႐ွ႔၊ ေနာက္၊ ၀ဲ၊ ယာ ၾကည့္မွန္ေတြ ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရႏိုင္ဖို႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္းရတာမ်ိဳးေတြလည္း လုပ္ရပါတယ္။

ထို႔အတူပဲ လူ႔ဘ၀မွာလည္း ဘ၀တစဆစ္ခ်ိဳး၊ ပညာသင္ခ်ိန္က ၿပီးလို႔ ဥစၥာရွာခ်ိန္ ခရီးထြက္စမွာ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ လုပ္ေဆာင္လို႔ ဘ၀အတြက္ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ စုေဆာင္းရပါတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ၿပီးလို႔ အတိုင္းအတာ တစ္ခုၿပီးတဲ့အခါ ဘ၀တစ္ဆင့္ လွမ္းႏိုင္ဖို႔ အ႐ွိန္ျမွင့္လို႔လည္း လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္တစ္ခု၊ ျမင္ကြင္းတစ္ခုတည္းမွာပဲ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုိ အကုန္မခံသင့္ဘဲ မိမိလုပ္ႏိုင္စြမ္းအားရွိရင္ ရွိသေလာက္ တိုးခ်ဲ႕ လုပ္ကိုင္သင့္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အခ်ိန္ေတြမွာ မိမိကိုယ္တိုင္ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပံုမွန္ေလး လုပ္ကိုင္လို႔ အရွိန္မျပတ္ ဆက္လက္ေရႊ႔ေနသင့္ပါတယ္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဘ၀လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့အခါ လုပ္ငန္းခြင္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြနဲ႔ လည္းၾကံဳေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အသက္ရွင္သန္ေနဖို႔ အတြက္ မဆံုးေသးေသာ ဘ၀ခရီးလမ္းကို ဆက္လက္ သြားၾကရမွာပါ။ အဲဒီအတြက္ ကားႀကီးက ခရီးတစ္ေထာက္နားလို႔ အနားယူ အပန္းေျဖသလို လူ႔ဘ၀မွာလည္း ပန္းသမွ်ေတြ အခ်ိဳ႔တ၀က္ ေျပေပ်ာက္ကာ လန္းႏိုင္ဖို႔လည္း ျပဳလုပ္ရမွာပါ. အရမ္းပင္ပန္းလာတဲ့အခါ အင္ဂ်င္ေတြ ပူလို႔ စက္ဖံုးအျပင္ဘက္က ေရေလာင္းသလို ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ ဥေႏွာက္ေတြ၊ စိတ္ေတြကိုလည္း ေရေလာင္းသင့္ရင္ ေရေလာင္းရမွာပါ။ အနားယူ အပန္းေျဖရမွာပါ။

တခါတရံ ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲမွာ မလိုအပ္တဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ (တစ္စံု တစ္ေယာက္ကို မုန္းတီးမိတာမ်ိဳးေတြ၊ မိမိဘ၀ကို အလိုမက် ဘ၀င္မက် ျဖစ္ေနတာေတြ၊ ရင့္က်က္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ အမ်ားနည္းတူ မရင့္က်က္ႏိုင္ေသးလို႔ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတ မျဖစ္ေသးတာေတြ စသည္ျဖင့္ေပါ့) ကုိ မွတ္ထားရလို႔ ေ႐ွ႕ဆက္ဘာမွ် သိပ္ထည့္လို႔မရ၊ အျမင္၊ စိတ္ကူး၊ အေတြးတို႔ မၾကည္လင္ဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ကားရဲ႕ၾကည့္မွန္ေတြကို ဖုန္သုတ္လိုက္သလို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အတြင္းသႏၱာန္ကို ရွင္းလင္းလိုက္ဖို႔ လည္း လိုပါတယ္။ ဒီလို ဒီလို သြားရင္းနဲ႔ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ မဆံုးႏိုင္တဲ့ခရီးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ဆက္လက္သြားႏိုင္မွာပါ။

ကၽြန္မခံစားမိ၊ ေတြးမိတဲ့ ဘ၀ဆိုတာ ဘာနဲ႔ တူသလဲဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္ေလးပါ။ စာဖတ္သူ ပရိတ္သတ္ႀကီးလည္း မိမိတို႔ ခံစားမိတဲ့ ဘ၀ဆိုတာ ဘယ္လိုဆိုတာ။ ဘယ္လိုသြားရင္ေတာ့ ေကာင္းႏိုင္တယ္ ဆိုတာေလး မွ်ေ၀သြား ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီပိုစ္႔ေလးမွာ အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ဘေလာ့ဂ္ယဥ္ေက်းမႈေလး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Tag လုပ္လိုက္ပါတယ္။ Tag မလုပ္မိေပမယ့္ မိမိခံစားခ်က္ကို ေ၀မွ်ခ်င္တဲ့သူေတြလည္း ေ၀မွ်ဖို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္။

လက္ေဆာ့လို႔ Tag မိတဲ့သူမ်ားက

၁။ ကိုဇီး႐ိုး

၂။ ပန္းပြင့္

၃။ မသီရိ

၄။ လင္းလက္ျဖဴ

၅။ ခ်စ္မီး ( Danialog)

၆။ ေဆာင္းႏွင္းျဖဴ

၇။ ခိုင္ခိုင္

၈။ တခါမွ် မဆံုဖူးေပမယ့္ စိတ္ကူးေကာင္းေတြရွိတဲ့ အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္ပိုင္ရွင္ ခ်စ္ေခ်ာ

၉။ ေဆာင္း႐ိုင္း