ေမ်ာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္ ေဒၚႀကီးရယ္ (၄)

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ ေဒၚႀကီးတို႔အိမ္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနလို႔ရပါတယ္။ ေဒၚႀကီးတို႔က သေဘာေကာင္းၾကတယ္။ ကၽြန္မကိုဆို တခါမွ် မ႐ိုက္ဘူး။ ကၽြန္မလုပ္တာေတြ မွားတဲ့အခါ၊ ေဒၚႀကီးက စိတ္တိုင္းမက်တဲ့အခါ ဆူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွ်လည္း မဆဲပါဘူး။ မနက္တိုင္း ေဒၚႀကီးနဲ႔ ေစ်းလိုက္ၿပီး ေစ်းျခင္းကူဆြဲရပါတယ္။ အဘြားးႀကီး ဆိုင္ကို ၀င္တဲ့အခါလည္း ၀င္ပါတယ္။ ကၽြန္မကို အဘြားႀကီး ဆိုင္နားက လူေတြက ေတြ႔တိုင္း အငယ္မေလး နင္၀လာလိုက္တာ။ အသားေတြလည္း ျဖဴလာတယ္တဲ့။ အျမဲ၀ိုင္းေျပာၾကတယ္။ ၀မွာေပါ့။။ ကၽြန္မက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ထမင္းကို အ၀အျပဲစားရတာ။ မုန္႔ကလည္း အဆင္ေျပသလို စားရပါတယ္။ ေန႔လည္ဘက္ အလုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ဆို တစ္ေရးေတာင္ အိပ္ရေသးတယ္။ အျပင္လည္း သိပ္မွ မထြက္ရဘဲ။ အသားေတြက ျဖဴတာေပါ့။

ေဒၚႀကီးက ေစတနာ ေကာင္းရွာတယ္။ သူတို႔အိမ္မွာ ဘုရားပြဲျပင္တဲ့အခါတိုင္း ငွက္ေပ်ာသီးေတြ အမ်ားႀကီးကို အနီးအနားလည္းေ၀။ ကၽြန္မလည္း အ၀အျပဲစားေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မကို နင္တို႔အိမ္ကို သြားေပးေခ် ဆိုၿပီး အိမ္က သူေတြ စားဖို႔ ထည့္ေပးတတ္ေသးတယ္။ ကၽြန္မေနတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ေဒၚႀကီး စိတ္ဆိုးတာကို ဒီတစ္ခါပဲ ျမင္ရတာ။ ေၾကာက္လုိက္တာ။ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မပဲ။ ဒီေလာက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနရတာကို --- ဘာေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးရတာလဲဆိုေတာ့ ေဒၚႀကီးတို႔အိမ္မွာ ဘီဒိုေတြ ရွင္းတဲ့တစ္ေန႔ေပါ့။ ဘီဒိုထဲက အက်ီေတြ ကို ခ်ၿပီး မ၀တ္ေတာ့မယ့္ အက်ီေတြကို ေရြးၿပီး ပီနံအိတ္နဲ႔ ထုတ္တာေပါ့။ အဲဒီအက်ီေတြထဲမွာ ကၽြန္မညီမေလးေတြနဲ႔ ေတာ္ႏိုင္တဲ့ အက်ီေလး ႏွစ္ထည္ေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္မက ဖြက္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေစ်းသြားရင္ အဘြားႀကီးကေန တစ္ဆင့္ ေပးခိုင္းမယ္ေပါ့။ ေဒၚႀကီးကလည္း ကၽြန္မဖြက္လိုက္တာ မျမင္လိုက္ဘူးေလ။ ေနာက္ေန႔ေစ်းသြားေတာ့ အဘြားႀကီးတို႔ဆိုင္ကို မ၀င္ျဖစ္ပါဘူး။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္မက အက်ီကို ကၽြန္မ၀တ္တဲ့ စကတ္ထဲမွာ ထည္ယူသြားတာ. ေဒၚႀကီးက မုန္႔ မ၀ယ္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေပးလို႔မရဘူးေပါ့။ ကၽြန္မလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေစ်းျခင္းေတာင္းရွင္းရင္းနဲ႔ ဆပ္ျပာမႈန္႔ ေမ့ခဲ့တယ္တဲ့။ အငယ္မေလး နင္သြား၀ယ္လိုက္တဲ့။ ကၽြန္မရင္ထဲ ကုလားဘုရားလွည့္သြားတယ္။ ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ။ ကၽြန္မလည္း အင္းဆို္ၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ ေဒၚၾကီဒးက ျခံတခါးလိုက္ပိတ္ရင္းနဲ႔ ကၽြန္မ စကတ္ႀကီး ေဖာင္းေနတာေတြ႔ေတာ့ နင့္စကတ္ၾကီးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲတဲ့။ ကၽြန္မလည္း ပ်ာပ်ာသလဲ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးေပါ့။ ပြေနလို႔ပါ ဆိုေတာ့ ေဒၚႀကီး ဒါဆို ခ်ိတ္ထိုးမွေပါ့။ လူေတာထဲ ကၽြတ္က်မွ ဒုကၡဆိုၿပီး ကၽြန္မ စကတ္ကို ကိုင္လိုက္ေရာ အထဲက အက်ီထုတ္ႀကီးက ျပဳတ္က်လာေရာ။ ေဒၚႀကီးလည္း ျမင္သြားေရာ အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္။ ကၽြန္မကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ဆူတယ္။ မ႐ိုက္ဘူး။ မဆဲဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚႀကီး ေျပာတာေတြက ေတာ္ေတာ္ ၀မ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတယ္။ မ်က္ႏွာႀကီးကိုလည္း တင္းေနလိုက္တာ။ ကၽြန္မျဖင့္ ေၾကာက္လိုက္တာ။ ေနာက္ေန႔ ေစ်းသြားေတာ့ အဘြားႀကီးကိုလည္း တိုင္တယ္။ ကၽြန္မခိုးထားတဲ့ အက်ီေတြကိုလည္း ေပးလိုက္တယ္။

ေဒၚႀကီးတို႔အိမ္မွာ ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ။ အလုပ္ကလည္း သက္သာတယ္။ ေဒၚႀကီးတို႔ျခံထဲမွာ သီးပင္ စားပင္ေတြကလည္းမ်ားတယ္။ သရက္ပင္၊ ကြမ္းသီးပင္၊ ငွက္ေပ်ာပင္ တို႔ေပါ့။ ကၽြန္မကလည္း အပင္တက္တာ ၀ါသနာပါတယ္။ သရက္သီး သီးခ်ိန္တုန္းကေပါ့ --- ကၽြန္မခ်ည္းပဲ သရက္သီးေတြ တက္ခူးတာ။ ၿပီးေတာ့ ငါးပိခ်က္ကလည္း ေကာင္းရွင္။ စားရတာ ၿမိန္လိုက္တာ။ ကြမ္းသီးပင္လည္း ကၽြန္မက မရရေအာင္ တက္တာပဲ။ တခါခူးရင္ ကြမ္းသီးေတြမွ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဘြားႀကီးတို႔ကိုလည္းေပး၊ ေဒၚႀကီးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း သြားလွဴေသးတယ္။ ဒါေတာင္မွ အမ်ားႀကီးပိုေသးတာ။ အဲဒါေတြကို ေရာင္းစားလိုက္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို မုန္႔ဖိုးဆိုၿပီးေပးတယ္။

ေဒၚႀကီးက ကၽြန္မကို အ၀တ္အစားေတြလည္း အမ်ားႀကီး၀ယ္ေပးတယ္။ ကၽြန္မတို႔အေခၚ ေဘထုတ္ဆိုင္ေပါ့။ ကၽြန္မကို အဲဒီကို ေခၚသြားၿပီးေတာ့ နင္ႀကိဳက္တာေရြးဆိုၿပီး ၀ယ္ေပးတာ. ကၽြန္မ အဲဒီလုိ အက်ီအသစ္ေတြ ရရင္ ကၽြန္မ ညီမေလးေတြကိုလည္း ေပးခ်င္လိုက္တာ။ ေဒၚႀကီးတို႔ အိမ္မွာ ေနတာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ၀မ္းဆက္ အသစ္ႏွစ္စံုေတာ့ ေဒၚႀကီးက ၀ယ္ေပးထားတယ္။ တခါတေလ ကၽြန္မ အိမ္ကို လြမ္းလို႔ ျပန္ခ်င္တဲ့အခါ ေဒၚႀကီးတို႔ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ျပန္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္။ ကၽြန္မအိမ္ျပန္ရင္ ေဒၚႀကီးက မုန္႔ေတြ ထည့္ေပးတတ္တယ္။

ေဒၚႀကီးတို႔အိမ္မွာ ေနတုန္း ကၽြန္မ နာမည္အသစ္ႏွစ္ခုရလိုက္တယ္။ ဘဘႀကီးက နင့္ကို ငါ နာမည္အသစ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေပးထားတာေလ။ နင့္ကို တ႐ုတ္လိုဆိုရင္ “ ပင္းပင္း” လို႔ ေခၚမယ္တဲ့။ ကၽြန္မက ငယ္ငယ္ေလးတုန္းက အေဖ စိတ္ဆိုးၿပီး ႐ိုက္လိုက္တာ။ နားစည္ထိသြားၿပီး နားနည္းနည္းေလးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဘႀကီးက ပင္းပင္းလို႔ ေျပာတာ.။ ေနာက္ ျမန္မာ နာမည္တစ္ခု ရွိေသးတယ္တဲ့။ လွေတာ့ လွတယ္။ “ မယ္လမ္းေမွ်ာ္” တဲ့။ ကၽြန္မက ဘဘႀကီးတုိ႔၊ ေဒၚႀကီးတို႔နဲ႔ အျမဲ အိမ္ထဲမွာပဲ ေနရေတာ့ ပ်င္းတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လမ္းထြက္ဖို႔ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္တယ္။ မႀကီးတို႔ ရန္ကုန္က ျပန္လာလို႔ အျပင္သြားရင္ ကၽြန္မကို ေခၚပါေစလို႔ က်ိတ္ဆုေတာင္းမိတယ္။

ေဒၚႀကီးတို႔ အိမ္မွာ ေနတုန္း ကၽြန္မ ခရီးေတြြလည္း ထြက္ရေသးတယ္။ ဘုရားဖူးေပါ့။ ရန္ကုန္ရယ္။ က်ိဳက္ထီး႐ိုးရယ္။ ကၽြန္မက ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရတာ ၀ါသနာပါတယ္။ မႀကီးတို႔က ႐ိုက္ေပးမယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ပို္က္ဆံေပးရမယ္တဲ့။ တစ္ပံု ၅၀၀ တဲ့။ ကၽြန္မလည္း ႐ိုက္ခ်င္လြန္းလို႔ ႐ို္က္ခဲ့တယ္။ အမ်ားႀကီးပဲ။ ၿပီးေတာ့ ပို္က္ဆံကို ကၽြန္မတြက္တတ္သေလာက္တြက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ အိပ္ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလ ႐ိုက္တာ ဆိုၿပီးပဲ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ပံုေတြရေတာ့ ကၽြန္မ ပိုက္ဆံ မေပးရဘူးေလ။ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း အိမ္ျပန္ၿပီး ၾကြားထည့္လိုက္တယ္။ အေမကလည္း အငယ္မေလး ဓာတ္ပံုေတြ ဆိုၿပီး ရပ္ကြက္ထဲ လွည့္ျပလိုက္ေသးတယ္။

ေဒၚႀကီးတို႔ အိမ္မွာ ေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ ေအးလည္း ေအးခ်မ္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ ေဒၚႀကီးက အငယ္မေလး နင္ဘုရာ ရွိခိုးတတ္သလားတဲ့။ ကၽြန္မကလည္း ၿပီးလြယ္ စီးလြယ္ “ အင္း ” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေဒၚႀကီးက ငါ့ကို ဘုရားစာေတြ ရြတ္ျပစမ္းတဲ့။ ေသေရာ -- ကၽြန္မလည္း တစ္ခုမွ မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ေဒၚႀကီးက နင္ မတတ္ရင္ ငါသင္ေပးမယ္တဲ့။ ကၽြန္မက စာလည္း မတတ္ေတာ့ ေရးျပလည္း သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေဒၚႀကီးက ငါဆိုျပတာ လိုက္ဆိုတဲ့။ ကၽြန္မလည္း ေၾကာက္ေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ေပါ့။ ေဒၚၾကီးက တစ္ခြန္းစဆိုျပတယ္။ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ မနည္း နားေထာင္ယူရတယ္။ ဘာတဲ့ “ ဗုတ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ ”။ ခက္လို္က္တာ။ ပါးစပ္ထဲမွာလည္း ရြတ္ရတာ တစ္မ်ိုဳးပဲ။ လွ်ာကိုလည္း လည္သြားတယ္ ထင္မိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္။ ေဒၚႀကီးက ေလးငါးခြန္းလည္း ခ်ေပးေရာ နင္ ငါ့ကို ကိုးေခါက္ရြတ္ျပတဲ့။ ေသေရာ ကၽြန္မလည္း မဆိုတတ္ဘူး။ အရမ္းကိုမွ စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ျဖစ္ ညွစ္ၿပီး ဆိုျပလိုက္တယ္။ ေဒၚႀကီးက ေျပာတယ္။ အသံထြက္ေတြ မပီေသးဘူးတဲ့။ ေနာက္ေန႔မွ ဆက္သင္မယ္တဲ့။ ေတာ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြလည္း ဆိုရဦးမွာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ေတြးထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ ေဒၚႀကီးက ဆိုခိုင္းရင္ ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။ ကၽြန္မကို ေနာက္ထပ္ဆိုခိုင္းရင္ “ ေမ်ာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ေဒၚႀကီးရယ္ ” လို႔ --- ေဒၚႀကီးက ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ေမးရင္ ကၽြန္မ ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။ ေမ်ာက္ ဘ၀က ေကာင္းတယ္လို႔။ ဘာမွ် ပူစရာ မလိုဘဲ သစ္ပင္ေတြ ၾကားမွာ တစ္ပင္ က တစ္ပင္ ကူးသြားေနတာ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေလာက္လည္း အလုပ္မ႐ွဳပ္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။ တကယ္ေျပာတာ တစ္ခါ တစ္ေလ ကၽြန္မေလ ေမ်ာက္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေပၚလာတယ္။ ----

ၿပီးပါၿပီ။

စာတစ္ပုဒ္မွ ေတြးေခၚမႈ တစ္ခု တစ္စံုတစ္ရာ စိတ္ေက်နပ္မႈ ရတယ္ဆိုရင္ ေရးရက်ိဳး နပ္ပါၿပီ။

ဖတ္႐ွဳအားေပးမႈကို ေက်းဇူးတင္လွ်က္ ---